Լոսթ քնեքշըն before sunrise
Քո կյանքի պիկին հասնելու համար պետք ա հաղթահարես նախապիկյան ձանձրույթը, հետո գաղափարախեղդ լինես ու զգաս անզորության ծանրությունը:
Պիտի էներգիադ ներսից հոշոտի քեզ, սիրես էն մտքերը, որոնք գլխումդ ծնվում են, երբ դու պառկած նայում ես առաստաղին, ու երբ Նեմրայի երգի քնեքշընները մոտդ գաղափարական խանգարում են առաջացնում:
Ու երբ սիրեցիր իրենց, ելք փնտրես, ճեղքես ճանապարհ` իրենց շոշափելի դարձնելու: Գնաս, դռներ թակես, ու էդ դռներն անպայման պիտի շրխկացնեն վրադ` շատ ուժեղ: Էնքան ուժեղ, որ էդ ձայնից սիրտդ ցավա, որ լացես, որ ուզես հրաժարվել էդ գաղափարներից, որ վախենաս դրանցից:
Բայց շարունակես քայլել` մաքրելով ճամփաները, մաշելով ժամանակդ ու կոշիկներդ, ու ծամածռելով դեմքդ:
Պետք ա անկումն զգաս, քո ազատ անկումը, որ հետո վերևներում, պիկին հասնելուց հետո, բարձրությունից գլուխդ չպտտվի:
Սիրիր անկումներդ. ասում են դրանք մոտիվացիա են:
Իսկ մոտիվացիան կյանք ա, սեր ա, լույս ա:
Իսկ երբ հորդ անձրևներից հետո տան հոսանքն հանկարծ անջատվում ա, ներքին մոտիվացիան ա, որ լուսավորում ա քեզ:
Կյանքիդ պիկին հասնելու ճամփաներին լույսերը հաճախ են գնալու. ամեն դեպքում ներսումդ ճրագը վառ պահի)))
Comments
Post a Comment