Մեծատառով. նոր տողից
էս բլոգն էնքան սառն ա դարձել ինձ , թվում ա՝ էն , ինչ էստեղ գրել եմ , իմ մասին չի ու իմ հետ կապ չունի … ես էնքան եմ հեռվացել էս բլոգի աղջկանից , ամեն ինչ փոխվել ա։ բայց էսօր ուզում եմ էստեղ գրել , որովհետեւ բոլոր էմոցիաների մասին սկսել եմ գրել էստեղ ու երեւի պետք ա նաեւ ավարտել էստեղ։ էմոցիաներին ի վերջո մենք ենք կառավարում . լինի , թե չէ , զարգանա թե չէ , մեռնի թե չէ։ ու երեւի պետք ա նաեւ հասկանալ որքանով են դրանք քեզ օգնում , կամ կարող ա...